Dag 8

Vanmorgen start Edwin iets later, en werkt eerst nog even in het hotel. Dan breng ik hem naar het conferentiecentrum. Als ik hem bij de bushalte heb afgezet rij ik een rondje en ga richting Kissimee. Deze dagen is er een nationale kampioenschappen barrelrace. Op internet is niet helemaal duidelijk wanneer het nu start dus ik ga maar even een kijkje nemen. Na een klein half uurtje zie ik de arena en om de arena is het een drukte met grote paardentrailers. Er is dus iets te doen. Ik wil de public parking oprijden maar het hek zit dicht. Volgende ingang zit ook dicht. Alleen de achteringang staat het hek open en ik rij er maar doorheen. Ik parkeer mijn auto tussen een aantal paardentrailers in en loop naar de Arena. In de Arena is het lekker koel. Als ik boven ben zie ik dat ze aan het trainen zijn. Iedereen mag een keer een setje rijden en het gaat heel gemoedelijk. Boven in de Arena zijn mensen hun stands aan het opbouwen en de hele arena rond komen verkoopkraampjes. Het ziet er nu al gezellig uit. Ik ga op een stoeltje zitten en kijk naar de trainingen….de een gaat beter dan de andere, sommige gaan met een enorme snelheid en andere komen niet verder dan de eerste barrel. Ook kinderen starten en soms wordt er even snel van paard gewisseld. Ik vindt het geweldig om te zien en geniet met volle teug. Als de trekker de Arena weer aanharkt loop ik naar boven om de kraampjes die er al staan even snel te bekijken. Er is van alles van meubels, zadels tot hoeden. Morgen zal alles er staan en ben ik heel benieuwd hoeveel bezoekers er zullen zijn. Ik slenter terug naar de auto. Zie op het grasveld tussen de trailers nog een ruiter enorm vechten met haar paard. Hij wil niet de kant op dat zij wil en het is een heel gevecht. Maar ze krijgt hem rustig en dan stap ik de auto in. Terug richting het hotel. Nog even enkele kleine boodschappen bij de Target halen en mijn ochtend kopje koffie…en dan tegen 12 uur ben ik terug in het hotel. Om 1 uur heb ik met de andere dames afgesproken en ik heb dus even tijd voor mezelf…Om 1 uur stappen we gezamenlijk de auto in. Op naar Florida Mall, een overdekt winkelcentrum en dat is wel prettige in deze hete middagen. We starten bij Macy’s. En zo heel langzaam aan slenteren we de Mall door. Bij de foodcourt wordt het tijd voor een Hagen Dazs milkshake. Want dat MOET van Edwin. Wendy neemt een ijsje, iets minder calorieën… Na een 3 uur rondkijken en niks kopen zijn we weer bij Macy’s aanbeland. We moeten even de auto zoeken, maar die staat verstopt achter een nog grotere auto. Als Wendy dan met veel moeite en pijn achter het stuur is gekropen, de nog grotere auto stond wel heel krap tegen de onze aan, rijden weer terug naar het hotel. Edwin is inmiddels terug en druk aan het werk. Om 7 uur staan we weer allemaal klaar om te vertrekken voor het diner. De TechEd mannen zijn net 5 minuten terug en frissen zich even snel op en dan kunnen we de auto in. Bij Ruby Teusdays is een tafel gereserveerd, bleek achteraf helemaal niet nodig. Het duurt wat lang voordat we geholpen worden maar het eten smaakt prima. Zo tegen half 10, lopen we weer naar buiten. Het is inmiddels donker en uiteraard veel onweer in de lucht. Als we bij het hotel aankomen maken we afspraken voor de volgende ochtend, de heren vertrekken om 7:45 en de dames om 9 uur….

Dag 7

Vanochtend vertrekken de mannen en ik (Wendy) om half 8, de heren gaan naar de TechEd en ik vertrek wederom naar Ocala. Edwin heeft de Tomtom gemaakt en ik ga een aantal Western winkels bezoeken. De Tack Shack staat als eerste op mijn lijstje. Het is zo’n ander half uur rijden en iets na 9 uur sta ik in de westernwinkel. Ik shop en vind een aantal zaken waar ik erg blij van wordt. Na mijn “western” aankopen loop ik nog even naar de “engelse” winkel. Hier vind ik niks en ga naar mijn volgende bestemming, RCC western wear. Hiervan zijn er verschillende vestigingen in de omgeving en bij nummer 1 stuit ik op een hoed die ik in maart al gepast had maar ze niet mijn maat hadden. Nu ligt ie in de uitverkoop en wel in mijn maatje M! Verder een hoop kleding met kruizen en glitters maar niks dat op mij zit te wachten. Uiteraard staan de stellingen ook vol met mooie laarzen maar ik laat ze aan me voorbij gaan. Op naar de volgende vestiging. Ik stel de tomtom in en kies voor een alternatieve route. De route is een grote verrassing. The Villages is mijn grootste verrassing, aan beide kanten van de weg zijn enorme golfbanen en het is schitterend aangelegd. De weg duurt wel een kilometer of 10!!!! Het is een grote golfoase. Bij de eindbestemming aangekomen loop ik de winkel in en vind een farm girl pet. Als ik afreken vragen ze mijn telefoonnummer, ik geef aan dat ik niet van hier kom maar uit Europa. De manager kijkt op en vraagt waar? Ik zeg Nederland. Hij blijkt 2 jaar in Duitsland gewerkt te hebben als dansleraar, squaredanser. Ik stel mijn tommie weer in op mijn laatste adres in Orlando, dit is een klein gokje, ik zie wel of het wat is. Het is nog een heel stuk rijden. Aangekomen blijkt het op een industrie terrein te zijn, geen winkel te bekennen, wel veel cementwagens en andere grote vrachtwagens. Ik besluit niet eens uit te stappen en rechtsom keert te maken. Op naar bekent terrein, Millenia. Haal nog even een kop koffie, zie dat er weer een nieuwe Ross in aanbouw is. Dan op naar Ecco om te kijken of mijn bestelde schoenen al binnen zijn. Als ik de winkel in kom blijken ze net binnen te zijn. Helemaal happy stap ik de auto weer in. Door naar Bras, een outdoor winkel, vol verbazing loop ik elke keer weer in deze winkel; jachtkleding voor groot en klein, de geweren en pistolen, alles voor het 'buitenleven'. Dan is het bijna tijd om Edwin op te halen. Als ik weg rij gaat mijn telefoon, ik neem op en ja hoor…Edwin….hij is klaar en ik kan hem ophalen. Snel zijn kant op en als ik hem heb opgepikt bij de Mac rijden we terug naar het hotel. We nemen even onze rust en dan is het al snel 6 uur tijd voor eten. We rijden naar TGI Fridays. Bestellen allemaal waar we zin in hebben en spreken af dat we zeker een toetje nemen. Zo gezegd zo gedaan en dit keer delen we niet…maar het blijkt allemaal wel erg veel en krijgen het niet allemaal op. Walmart is onze volgende stop, zodat we het ontbijt nog kunnen regelen en dan is het alweer na 9 uur. Het was een superdag en morgen is er ook vast weer leuks te ontdekken.

Dag 6

Maandagochtend 8 uur hebben de heren afgesproken om gezamenlijk naar de TechEd te vertrekken. Ik (Wendy) ben dan al onderweg naar Ocala. Eindelijk paardrijden. Mijn tomtom kan de GPS niet vinden dus na zo’n 20 minuten rijden doe ik hem maar eens even uit en neem een kleine maar broodnodige pauze. Als ik terug in de auto ben wil ik de Tomtom weer aan doen, maar hij doet helemaal niks!! Wat ik ook probeer hij houd zich stil. Gelukkig weet ik wel de weg en rij zonder verdere problemen naar de Florida Horse Park. Ik ben iets te vroeg en de paarden worden net uitgeladen. Ik pak mijn spullen en ga rustig zitten en wacht tot de dame die druk is, klaar is. Ze vraagt of ik voor de 10 uur rit kom: “Ja, de 4 uur ride” Ze haalt haar wenkbrauwen op en vraagt of ik met iemand anders rij, want ze heeft maar voor 2 groepen van 2 paarden bij zich. Ze begint te bellen met haar “baas”. En krijgt te horen dat ze niks weten van een reservering voor een 4 uur rit die dag. Weten zowiezo niks van mijn reservering?? De moed zakt in mijn schoenen. Ik vindt het erg vreemd want Edwin heeft wel degelijk gebeld en het was geen “gewoon” gesprek. Tja er is dus geen paard voor mij beschikbaar en ook geen begeleiding. Ze kunnen me wel een rit aanbieden om 2 uur s’middags, maar dat is voor mij geen optie want dan moet ik bijna 5 uur wachten. De volgende dag kan ook maar alleen s’middags. Ik wil er over na denken want vindt dat eigenlijk ook geen optie…midden op de dag is het 35 graden en kan je alleen een korte rit maken. Ik loop teleurgesteld terug naar mijn auto en zet weer koers richting Orlando. Omdat mijn Tomtom het niet doet kan ik ook geen tackshops bezoeken want die vindt ik natuurlijk nooit…ik bel Edwin om hem te laten weten dat ik weer op tijd terug ben en zo kan ik ook even mijn teleurstelling kwijt. Als ik na een kleine ander half uur weer terug ben in Orlando rij ik naar de Target. Shop een beetje en haal mezelf een verdiende kop koffie bij de Starbucks. Dan gaat mijn telefoon, Edwin. Hij is inmiddels ook klaar en of ik hem wil ophalen bij de Mac. Een 20 minuten later sta ik voor zijn neus en kunnen we terug naar het hotel. Als we aankomen horen we een hels kabaal en staat er een mooie rode brandweerauto voor de deur. Er blijken kinderen “per ongeluk” aan de brandalarm te hebben gezeten en dus een hoop gedoe voor niks. Om 7 uur hebben we met de rest afgesproken om te gaan eten. We rijden naar Ale Miller house en dineren op zijn Iers??? De namen van het bier hebben bijzondere namen, dead man, magic head ect. Het eten smaakt goed en als iedereen zijn buik weer rond heeft rijden we terug naar het hotel. Tijd om de ogen te sluiten, de mannen starten morgen om half 8….

Dag 5

Universal staat vandaag op het programma. Iedereen heeft Edwin advies om dunne sneldrogende kleding te dragen opgevolgd en we stappen allemaal vrolijk de auto in. Nog geen 15 minuten later rijden we de parkeergarage in. We staan lekker vooraan dus de wandeling naar het park is “kort”. Bij de tassencontrole beseft Laurenz zich opeens dat hij zijn toegangskaartje niet kan vinden en rent terug naar de auto. De rest van de groep wacht op hem en even later komt hij terug met het kaartje, gevonden op de grond. Voor in de ingang van het park verteld Edwin nog het een en ander en maken we afspraken over het verloop van de dag. We lopen het park in en iedereen wil graag in de water attracties. Popeye is helaas tot half 10 dicht, dus dan eerst in Dudley Do-Right's Ripsaw Falls . Na afloop is iedereen meteen goed nat en denderen we door naar Popeye, ook hier wordt iedereen hilarisch nat en na afloop worden de broeken en shirts uitgewrongen. Maar met dit weer is het niet erg om met verkoelende kleding te lopen. Tijd voor Jurassic Park, in deze ride kan je een klein beetje nat worden. Na afloop splitsen de groep zich op en gaat ieder zijn eigen weg. Wij vertrekken naar het andere park “de studio”. Slenteren wat rond gaan nog even met elkaar in gevecht in MIB, zien een vrolijke show van de Eastern Bunny, en dan lopen we naar de auto. We rijden naar Ruby’s voor een lichte lunch. Dan nog even naar Ross, Calvin Klein en Sheplers. We besluiten om terug te gaan naar Starbuck’s in Universal, we gaan bij het raam zitten met een kop koffie en een bak thee. Kijkend op de kinderen die spelen met de fontein, even schieten de beelden door ons hoofd dat Branko daar vroeger vrolijk en kledernat doorheen rende, geweldig! Tegen 3 uur lopen we richting Hard Rock Cafe. We gaan even aan de bar zitten en tegen half 4 loopt Wendy naar buiten om iedereen op te vangen. Judith en Robbert zitten dan al op de grond te wachten en gaan lekker bij Edwin aan de bar zitten. Even later komt Martijn eraan en niet veel later staan Rina en Laurenz. We kunnen aan tafel. Het blijft een geweldige ambiance. Het eten smaakt voortreffelijk en Wendy en Rina krijgen zulke grote salade’s dat zelf al hebben ze gegeten het nog net lijkt dat er iets vanaf is gegaan. Dan wordt het tijd om terug te gaan naar het hotel. De avond vult iedereen weer zelf in. De komende 4 dagen zijn de mannen op de Microsoft TechEd 2012.

Dag 4

9 uur precies staat iedereen voor het gebouw. Hup de auto in en op naar het Disney gebied. Het is ongeveer 10 minuten van ons hotel maar Edwin rijd een tour zodat iedereen de highlight heeft gezien. Klokslag 10 uur rijden we de parkeerplaatst op van Winter/Summerland midgetgolf. We starten in 2 groepen. Ruim een uur later staan we allemaal weer bij de uitgang en worden de punten geteld. Edwin en Laurenz hebben beide 44 punten en dat is voor vandaag de beste score van de baan. We melden dit en zowel Edwin al Laurenz krijgen een cetificaat en mogen hun namen op het scorebord noteren.

Zo tegen half 12 stappen we dan allemaal de auto weer in. Op naar Millenia Mall ivm de Cheesecake factory. Helaas als we aankomen is het daar zo druk dat we besluiten om naar jaren 50 diner te gaan: Johnny Rockets. We eten patat als voorgerecht, Wendy uiteraard sweet patato patat. De hamburgers zijn het hoofdgerecht, en Martijn heeft het verstandigste gedaan om er een salade te nemen. Als toetje delen een aantal een heerlijke Milkshake met hun geliefdes.

Dan is het shopping tijd. Iedereen krijgt een uur om even in de Mall rond te kijken. Half 3 is het verzamelen voor de terugtour. We rijden binnendoor terug zodat iedereen kan zien waar het grootste outletcentrum ligt en hoe de International Drive eruit ziet. Tegen half 4 zijn we dan weer bij het hotel. Het officele gedeelte zit er voor vandaag op. We spreken af dat we ons morgen om 8 uur verzamelen zodat we op tijd in Universal kunnen zijn.

Dag 3

Op dag 3 is Wendy al om 4 uur wakker. Deels om te duimen voor Sevilay, ze heeft inmiddelds haar diploma gehaald, deels omdat ze last heeft van het tijdsverschil. Ook Edwin word onrustig en tegen 5 uur zijn we beide wakker en gaat het licht/laptops/tv aan. Snel kijken naar de reacties en zien wat er in de wereld is gebeurd…Tegen 6 uur besluiten we een ochtend wandeling te maken. Het is nog donker maar de schemer komt al een beetje door. We lopen richting de Publix een rondje om, alsof we de hond uitlaten. We zien dat de 24 uur economie hier toch op en top is. Er staat een kleine rij bij de drive tru van de MacDonalds, en dat om smorgens 6 uur. Als we iets na half 7 weer terug zijn op de kamer ontbijten we en pakken een ontspannende douch. Tegen 8 uur vertrekken we naar Universal. Bij aankomst lijkt het nog redelijk rustig. We halen de kaarten voor de hele groep op en dan besluiten we toch nog even het park in te wandelen. Het Harry Potter gedeelte hebben we nog niet gezien dus we zijn best nieuwsgierig. Als we bijna bij de poort zijn wordt het erg druk. Het is geweldig gemaakt je waant je even in een van de Harry films. De winkeltjes zijn erg klein en je kan bijna niet lopen door de drukte. Bij het kasteel staat al een lange rij met mensen, die zo’n 45 minuten moeten wachten voor de attractie. Het butterbeer wordt goed verkocht, bij elke tank staan rijen en overal hoor je kinderen zeuren om het goedje. Als we het gedeelte weer uitlopen, Jurassic Park in, is het een oase aan rust. We komen bijna niemand tegen, ongelofelijk. De klok slaat 10 uur en we hebben het park rond gewandeld. Op naar de Starbuck boven in de Citywalk. We gaan er even rustig zitten en genieten van de rust en de warme drankjes. We besluiten terug te gaan naar het hotel en te kijken of we de volgende kamer al kunnen inchecken. Dat blijkt geen probleem. We krijgen de deurkaarten en dan kunnen we boodschappen doen voor de groep. De Publix zit heerlijk om de hoek dus we zijn er zo. Als we alles hebben aangekocht, pakken we de gasten hun koelkast vol met lekkere dingen. Maken een grote fruitschaal op de bar , dat het hun mag smaken.

We keren terug naar onze eigen kamer en maken een lunch klaar. We hebben nog enkele uurtjes en dan komt de eerste groep aan. Tegen half 2 worden we weer een beetje onrustig en lopen naar het dichtbij zijnde Walgreens en Outlet centrum. Tegen kwart over 3 krijgen we dan het verlossende telefoontje van Robbert dat ze geland zijn. Edwin legt uit wat ze nu nog moeten doen en dat ze moeten bellen als ze voorbij Seaworld zijn gereden. Tegen 4 uur lopen we dan naar de ingang van het hotel, want het zal wel bijna zover zijn dat we ze kunnen begroeten. Het duurt allemaal wat langer dan verwacht maar om kwart voor 5 zien we ze de oprit oprijden. De koffer naar boven en iedereen is blij dat ze er zijn. Na een korte uitleg over het appartement gaan we een hapje eten. Outback is lekker en dichtbij dus dat is de keuze. Omdat we nog op tijd zijn hebben we direct plek en na een korte kijk op de kaart en een advies van Edwin, besteld iedereeen (behalve Wendy) ribs. We krijgen als voorgerechtje nog een bloeiende ui en ook die vindt iedereen erg lekker. Als de ribs worden geserveerd, ziet iedereen dat de porties inderdaad groot zijn. Edwin heeft niks teveel gezegd, de ribs zijn prima, vallen zo van het bot. Om 7 uur heeft iedereen de buik vol en rijden we nogmaals naar de Publix. We zijn thee vergeten en iedereen wil wel eens zo’n grote supermarkt zien. Dan word het weer tijd voor het hotel.

Om kwart over negen vertrekken Wendy en Edwin naar de luchthaven om Martijn op te halen. We parkeren de auto in parkeergarage B. Lopen door de tunnel, lift naar boven en dan staan we al precies op de juiste plek van de bagege claim. We nemen de roltrap nog even naar boven en wachten dan tot Martijn uit “het treintje” komt. Het duurt niet lang en als we de roltrap weer afgaan loopt de bagageband al. Binnen een minuut is zijn koffer er en kunnen we terug naar de auto. Zo tegen half 11 arriveren we weer thuis. Laten Martijn even zien hoe alles werkt en dan kleed Martijn zich om, om nog even een rondje te lopen. Op naar de bar, we bestellen snel een biertje want het is 11 uur en dan sluit eigenlijk de bar. We kletsen wat en voor we het weten is het na 12 uur. Dan lopen we terug naar de kamers. Tijd om de ogen te sluiten. Morgen om 9 uur is het verzamelen voor enkele groepsactiviteiten.

donderdag 7 juni 2012

Als we vanmorgen naar buiten kijken valt er net een tropische regenbui uit de lucht. Het gaat gepaard met onweer. We pakken een ontbijtje uit de koelkast. Tegen 9 uur zijn we er beide weer klaar voor en rijden we naar de Publix. De regen is inmiddels gestopt en de temperatuur stijgt snel, we zitten in de ochtend al op 25 graden. We doen boodschappen voor de komende groep die morgen zullen arriveren. Als we alles hebben uitgeladen neemt Wendy (chauffeur van de ochtend) de beslissing dat we naar Millenia Mall gaan. Onder het genot van een kopje koffie bespreken nogmaals het schema van de komende dagen en we slenteren een beetje rond. Wendy heeft afgelopen maart een zonnebril gepast en die wil ze nu alsnog aankopen, hiervoor moeten ze bij Macy’s zijn. De betreffende bril is snel gevonden en na het ophalen van de toeristenkortingskaart is de bril dan ook aangekocht. Als we de highlights van de Mall weer hebben bezocht besluiten we naar Alemonte Springs Mall te rijden, omdat daar de Abercrombie altijd betere aanbiedingen heeft. Het is inmiddels bijna 1 uur en tijd voor de lunch. De foodcourt is daarvoor de uitgesproken plek en we slagen beide bij de Subways. Dan lopen we de Mall door tot een uur of half 4 en slagen uiteraard weer bij de Abercrombie. Want zoals we al dachten was er weer een 50% korting actie. Tijd om weer richting Floridays te rijden, maar niet voordat we nog naar 2 verschillende Rossjes te zijn geweest. Tevens maken we nog een kleine omweg om te gaan dineren bij Ruby Teusdays. Hier staat het eten binnen 10 minuten voor onze neus en het smaakt heerlijk. Edwin vindt dit de lekkerste ribs. Dan zijn onze batterijen wel even leeg en rijden we naar Floridays. Het is inmiddels weer even heftig gaan regenen en we rijden door hele grote plassen, waardoor de auto achter ons niks meer ziet. De regen in combinatie met de warme temperatuur maakt het buiten aangenaam, het is alsof je door een warme douche loopt. Als we “thuis” zijn zien we op de tv weer een weerwaarschuwingen ivm de zware onweer en hevige regenval. Tevens is er in de rechterhoek van de tv een tornado waarschuwing voor een van de omliggende county’s. Het hoort een beetje bij de tijd van het jaar.

We pakken onze aankopen uit en kruipen beide achter onze laptops. Morgen komt de rest van de groep aan en we hopen dat we ze een warm welkom te kunnen geven.

Vluchten

Als we het vliegtuig instappen blijkt dat Edwin heerlijke plekken heeft geregeld. Rij 16 geen mensen voor ons en daardoor een zee van beenruimte. We pakken beide onze noise canceling hoofdtelefoons en Ipad en laten de 9 uur durende vlucht gebeuren. Het vliegtuig zit niet helemaal vol en er zijn er weinig kinderen aan boord. We hebben beide een special maaltijd aangevraagd, Wendy asian vegetarisch en Edwin diabeten menu. Als de maaltijden geserveerd worden hebben we tegelijk te eten en smaakt het, voor vliegtuigeten, goed.

We komen een uur eerder in Memphis aan dan gepland, we hadden wind mee. Als we bij de security aankomen zien we dat er een aparte rij is voor de Global Entery, de rij die ook bedoeld is voor Crew. Er staat 1 iemand voor ons en we zijn dan ook snel aan de beurt. Geen lastige vragen meer, wel vingerafdrukken en controle van het paspoort. Voor we het weten staan we aan de bagageband te wachten op onze koffers. Als we die hebben lopen we langs de douane en geven ons douaneformulier af en lopen rechtdoor de deuren door. Hier geven we onze koffers weer af en lopen in de volgende rij voor de Xray controle van de handbagage en onszelf. Als we hier door zijn kunnen we de trap weer op naar de gates. We hebben genoeg tijd en lopen naar de foodcourt. Wendy haalt haar eerste kopje Starbucks en yoghurt. Edwin doet zelf zijn bestelling op een scherm (komt dus geen kassadame meer aan te pas)van Back Yard, kip en patat. Na het eten lopen we een rondje langs de winkeltjes en dan gaan we richting de gate B34. Memphis is een kleine overzichtelijke luchthaven en we vinden het een prettige ervaring. We gaan op tijd aan boord en ook dit vliegtuig zit niet vol, wel zitten we iets verder achterin, rij 23 maar de beenruimte is nog voldoende. De vlucht duurt 1:34 en als we in de lucht zijn zien we veel onweer, een prachtig gezicht! Tijdens het dalen vallen we beide even in slaap en dan zijn we in Orlando. Nog even in het treintje naar het hoofdgebouw en dan onze koffers ophalen bij bagage claim B. De lift naar beneden voor de huurauto. Bij Dollar hebben we niemand voor ons en worden we vriendelijk geholpen door Darren. Als alles geregeld is lopen we naar de parkeergarage aan de overkant van de straat. Onze auto staat al klaar en voor we het weten zijn we op de snelweg, 528 richting Seaworld. Nog 1 stop bij de 7Eleven voor drinken en ontbijt en dan zijn we in ons vertrouwde Floridays. We hebben er weer bijna 24 uur opzitten en ploffen moe maar voldaan op bed.