oudemiddendorp.reismee.nl

8 juli 2012

Half 8 zitten we vanmorgen aan het ontbijt. Je kan kiezen uit een ala cart of buffet. We kiezen voor het laatste. De keuze is van goede kwaliteit, alles is vers en smaak heerlijk. Als Niek en Jan Willem ook zijn aangeschoven kletsen we lekker even bij en dan is het half 9. We snellen ons allemaal nog even naar de kamer en 5 minuten later staan we weer in de lobby. De heren lopen naar het Converentie Centre om zich in te schrijven, ik vertrekt naar de Zoo. De Zoo is ongeveer 40 minuten met de auto van ons hotel verwijderd. Het is gelukkig lekker rustig op de weg, zondagochtend. Precies om half 10 rij ik de parkeerplaats van de Zoo op. Ik kan hem bijna voor de deur parkeren en er staan een kleine rij bij de toegang. Als ik bij het loket ben koop ik een City pass. Deze geeft me toegang tot de Zoo, CN Tower, Casa Loma, Ontario Science Centre en het Royal Ontario Museum voor de komende 9 dagen. Dus mocht ik me deze week vervelen kan ik heb ik een keuze aan activiteiten. Als ik binnen ben loop ik links om. Ze hebben het een beetje ingedeeld in continenten achtige thema’s. Omdat ik lekker op tijd ben en snel naar het achterste gedeelte van het park loop kan ik overal rustig kijken en genieten. De zon staat strallend aan de hemel en al snel brand het lekker op mijn bolletje. Alle dieren zoeken ook de schaduwplekken op om zo wat verkoeling te krijgen. Ik probeer een paar mooie plaatjes te schieten en pauzeer zo hier en daar eens onder een boom. Er is een peuter ijsbeer die helaas te ver achter de hekken is om hem goed op de foto te zetten. Maar wat een schatje, heerlijk spelen met een bak water. En er zijn witte peuter leeuwen. Hier maakt de Zoo veel reclame mee. Alleen zijn de kleintjes al snel gegroeid en al een stukje minder aandoenlijk, maar wel heel bijzonder. Ze liggen samen met mama heel dicht tegen het glas in de schaduw en ik kan ze daardoor van heel dichtbij op de foto krijgen. Het park is licht glooiend en soms is het best even zwaar lopen. Als ik het Canadeese domein inloop, voor oa de Eland en de Bizon, staat er een bord dat het zo stijl is dat men het afraad met kinderwagens of rolstoelen te komen. Ik loop het deel verder in, inderdaad wat slijl naar beneden, helaas is de Eland in zijn hok verscholen en ook de Bizon is niet te vinden in zijn weide. Beetje jammer, wel zie ik nog een mooie Eagle en een Grizzle beer die in een grote buis ligt te slapen. Ik slenter terug de heuvels op. Loop nog even naar het regenwoud maar het is inmiddels ook al na 12 uur en het park begint behoorlijk druk te worden. Ik besluit naar de uitgang te lopen. Koop nog een kadootje voor Edwin in de giftshop en dan sta ik bij de auto. Tomtom aan en voor ik het weet sta rij ik de parkeergarage weer in. Het was wel druk op de weg maar het rijdt allemaal heel soepel en netjes de wegaanduiding is gelijk als in de VS alleen wordt hier de snelheden aangegeven in kilometers ipv miles. Op de kamer gooi ik mijn spullen op de stoel en loop dan terug naar de lift. Ik ga even naar de winkel om de hoek voor wat drinken en snaaien. Eenmaal terug op de kamer gooi ik snel mijn foto’s online (facebook) en als ik bijna klaar ben klopt het kamermeisje aan. Ik loop de kamer uit, neem een kijkje bij het zwembad en sportzaal op de 17de etage en dan neem ik de lift naar de lobby om bij Starbucks een kop koffie te halen. Als ik terug kom is de kamer klaar en kruip ik achter internet
even bijkomen. Tegen 4 uur besluit ik nog even een baantje te trekken. Na even lekker te hebben genoten van het water en de zon ga ik terug naar de kamer. Zet de tv aan met een leuke film en kruip even in bed. Niet veel later gaat mijn telefoon, Edwin is onderweg naar het hotel zodat we samen kunnen eten. Als hij er is lopen we richting de haven, even gezellig langs het water. Er zijn leuke eettentje, er staat een band te spelen en er is een bradderie. We lopen een rondje en dan lopen we terug richting het hotel. Langs de CN tower, wat is die hoog. Als we op King street lopen besluiten we bij Hush te gaan eten. Het is redelijk en als we om iets na 7 uur weer buiten staan zijn we een paar minuten verwijderd van ons hotel. We nemen even pauze op de kamer en wachten tot we Niek en Jan Willem contact met ons opnemen voor een afsluiter voor vandaag. Via de sms spreken we om half 9 af in de lobby. We slenteren naar buiten en uiteindelijk lopen we richting de haven. We vinden een terras aan het water. Bestellen allemaal waar we zin in hebben en kletsen gezellig en hebben een hoop lol. Iets na 10 uur lopen we terug naar het hotel, langs de CN Tower die in het donker mooi verlicht is. Tijd om te slapen morgen weer een lange drukke dag!

7 juli 2012

Het is zover, vandaag vliegen we naar Toronto Canada. Na een korte nacht gaat om 3:45 uur de wekker af, we hebben de koffer al gepakt dus snel opfrissen en even wat eten. Wendy laat de hond nog uit en we controleren of we alles bij ons hebben. We plaatsen de koffers in de auto en rijden alvast de garage uit. Terwijl we in de autolift zitten belt Jan Willem dat hij er ook aankomt.

Vijf minuten later om precies 4:30 uur rijden we richting Schiphol waar we rond 6:00 uur aankomen. Het is verrassent rustig op Schiphol, en nog geen 15 minuten later zijn we ingecheked en door de douane. We besluiten om een goed ontbijt te bestellen met toast fruit en koffie, lekkerrrr. Na het ontbijt lopen langzaam richting de gate waar ze al snel starten met de boarding. We mogen als 1 van de eersten aan board van de rechtstreekse vlucht naar Toronto.

Het was een comfortabele vlucht van 7,5 uur zodat we een half uur eerder in Toronto zijn. Bij de douane is het relatief rustig zodat we al snel door kunnen lopen naar de bagage. Daar aangekomen zie we de eerste koffer al op de band liggen en binnen een minuut hebben we alle koffers en kunnen we doorlopen naar de autohuur.

Bij het “Dollar autohuur” loket moeten we erg lang wachten voordat we aan de beurt zijn terwijl er maar 1 wachtende voor ons is. Na 45 minuten hebben we dan eindelijk de sleutel van onze Toyota Camry en kunnen we naar ons hotel rijden. Na een korte en overzichtelijke rit rijden we op Kingstreet en zien we ons Hotel aan de linkerkant, Hyatt Regency at King. Het parkeren en inchecken in zo gebeurd en we hebben een kamer op de 12de etage van het hotel.

Na een korte opfrisbeurt gaan we de stad verkennen. We zien veel hoge gebouwen en leuke barretjes en eet tentjes. Na een half uur komen we uit bij een winkelcentrum (Eaten center) in down town Toronto. We kijken even rond en lopen via een uitgang richting een “art market”. Er zijn tenten opgezet met o.a. veel schilderijen maar ook vaarzen en andere kunst. We lopen door op zoek naar een leuk restaurant.

Uiteindelijk komen we terecht bij een sports bar “Joe ‘s”. Een modern ingerichte sport bar meer veel lichtkranten en TV schermen. We gaan in het bar deel zitten en genieten van de omgeving en het eten. We nemen nu ook een lekker toetje. Terug gekomen in het hotel spreken we af om vanavond opnieuw af te spreken als ook Nick in het hotel is aangekomen. Hij komt zo land 19:00 uur lokale tijd in Toronto.

Rond 20:30 uur is Nick in het hotel en een half uur later zitten we in de bar. Er wordt bijgepraat en we maken afspraken voor morgen. Ontbijt om 7:30 uur, 8:30 uur inschrijven voor de WPC en om 11:30 begint het Nederlandse programma. Wendy heeft een eigen programma maar daarover morgen meer.

Nog 1 nachtje slapen

De afgelopen dagen zijn hectisch geweest, ’s morgens vroeg op en ’s avonds laat in huis. Vandaag viel het mee, om 6:00 uur ’s ochtends op en om 20:00 uur thuis. De meeste emails zijn nu weggewerkt en wat er nog over is kan later opgepakt worden.

Het is nu middennacht en we willen om 4:30 uur richting Schiphol rijden dat betekend dat we een uur eerder wakker willen zijn. Wordt dus een korte nacht!

De koffers hebben we nu ook ingepakt we zijn er klaar voor. We vliegen voor de eerste keer met Air Transat. De mensen die ik gesproken heb vonden het een goede vlucht voor een goed prijs. Over Toronto is iedereen enthousiast, de verwachtingen worden daarmee hoog. We zijn erg benieuwd en het programma zit weer lekker vol. Jullie worden zoals vanouds van dag tot dag op de hoogte gehouden van onze belevingen.

De nieuwe voorbereidingen zijn alweer getroffen voor Toronto.

Nog 6 dagen en dan vliegen we naar Toronto waar Edwin de eerste dagen deelneemt aan de Microsoft WPC 2012. Tot en met donderdag avond is hij dan volledig in de Microsoft wereld en is er een afsluitend concert met de Emmy award winnaar TRAIN.

Vandaag alle papieren zoals entree bewijzen en natuurlijk de vliegticket, autohuur en hotel reservering uitgeprint. Edwin heeft de entree bewijzen en het Nederlandprogramma waar hij zich voor heeft opgegeven klaargelegd.

De koffers staan nog klaar van onze trip naar Florida, dit keer nemen we twee koffers mee omdat we “maar” 10 dagen in Canada zijn.

We vliegen op 7 juli iets voor negen uur van Amsterdam naar Toronto, rechtstreekse vlucht, met Air Transat en zijn dan lekker op tijd in Toronto namelijk om 11:11 uur.

De volgende dag 8 juli starten we dan met ons eerste programma. ’s Morgen inchecken op de WPC en ’s middags het Nederlands programma van 11:30 uur tot 16:30 uur. Daarna zijn we tot en met donderdag 12 juli van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat op de WPC of via de Nederlandse groep “onder de pannen”.

Vrijdag 13 juli vertrekt Jan Willem al weer naar huis en hebben wij nog tot en met maandag 16 juli wat tijd om Toronto te verkennen. Natuurlijk gaan we ook even bij de Niagara Falls.

Zaterdag heb ik de bestelde Canadese Dollars opgehaald. Twee pakketjes, een pakketje voor de zaak en een privé pakketje. We zullen de meeste zaken betalen met de creditcard omdat dat een betere wisselkoers geeft maar je weet het nooit.

De komende week gaat nog een drukke week worden met lange dagen en veel avond activiteiten. Zelfs de laatste dag voor het vertrek hebben we nog een klein feestje in Almelo, daar verheugen we ons wel op maar laat zal het niet worden.

Voor de volledigheid hierbij het schema voor onze reis. Branko blijft samen met Snoopy thuis.

Schema:

Datum Vluchtvertrek Aankomst (lokale tijd)

7 juli TS371 8:55 uur 11:11 uur

16 juli TS350 18:30 uur 7:46 uur (17 juli)

Dag 20

Vanmorgen ontbijten we even en dan hangen, internetten en kijken tv op de kamer. Tropische storm Debby is nog steeds actief en in onze buurt blijven er tornado waarschuwingen van kracht. Het hoort bij de tijd van het jaar.

Iets voor 11 uur lopen we met alle koffers weer al struikelend naar beneden. Dan rijden we naar Mallenia. De regen is nog niet gestopt dus een overdekte wandeling is toch prettiger. We slenteren wat rond, halen een bakkie bij de Starbucks, zitten even rustig bij de foodcourt en dan lopen we weer terug naar de auto. Voor een uitgebreide lunch gaan we naar Ruby’s. Voor Edwin voorlopig zijn laatste lekkere ribs. We hebben wel bij de supermarkt een BBQ saus gehaald voor op de ribs thuis maar het is natuurlijk niet zoals bij Ruby’s. Als we de auto weer ingekropen zijn rijden we nog een stukje rond, achter Universal langs, dan kan je goed het Potter kasteel zien. Vervolgens rijden we het Disney terrein op, langs de distributie. Het is enorm! We komen uit bij Disney Downtown en vervolgens onze weg richting de 417 om naar het vliegveld te rijden. We hebben alle tijd. Als we de huurautoparkeergarage inrijden is het verhuurbedrijf Dollar duidelijk aangegeven. We laden de auto uit. Er zijn verschillende heren met grote karren die zich aanbieden om ons te helpen met de koffers. We slaan het beleefd af, alleen de laatste keer wordt Wendy wel een beetje onbeschoft nagejouwd. We reageren er maar niet op en lopen naar de tickethal. Geven onze koffers af bij de bag drop. Alles is netjes binnen het gewicht gebleven. Op naar de beveiliging. Bij de paspoortcontrole staat maar 1 iemand voor ons en dan kunnen we door naar de Xray. Al dat gedoe weer
laptops, ipad uit de tassen, alles van metaal af, schoenen uit, vloeistof uit de tassen ectect. We hebben een hele batterij aan bakjes nodig maar komen zonder gepiep door de poort en kunnen het ritueel omgekeerd herhalen. Op naar de “people mover” (treintje) die brengt ons naar de terminal. Wendy haalt nog een bakkie en we zoeken een plekje op de gate te internetten. We vinden een rustig plekken en buiten begint er weer een stortbui. Gelukkig is het een korte hevige bui en als wij in het vliegtuig stappen is het buiten weer kurkdroog. Als we allemaal zitten horen we de stewardess het volgende omroepen:” Voor u zit in het vakje een wit zakje. De vlucht zal onrustig zijn en wilt u zo vriendelijk zijn om het zakje te gebruiken indien nodig. Het wordt zeker een onrustige vlucht en ziet u het maar als uw duurste betaalde achtbaanritje ooit” Dat beloofd dus niet veel goeds. Als we opgestegen zijn blijkt het allemaal mee te vallen. Het gaat soms met wat horten en stoten maar we komen op tijd in Memphis aan. Het vliegtuig komt aan op gate 41 en onze overstap vliegtuig staat er precies naast op 43. We lopen naar de balie van 43 want we hebben een stempel op onze boardingpassen nodig ivm paspoortcontrole. Nog even naar het toilet en als we terug lopen horen we al dat onze incheckzone wordt omgeroepen. We hebben net als op de heenweg mooie plekken op rij 16, veel beenruimte. Buiten is het 100F en dat voel je. Alle raamluikjes zijn van het vliegtuig gesloten en alle airco’s staan open om het zo koel mogelijk te houden. Het wordt een rustige vlucht. Slapen wat, kijken een filmpje en zo komen we onze tijd door. Alleen onze voorkeur voor een speciale maaltijd blijkt weer eens niet goed doorgekomen te zijn. Voor Edwin hebben ze als alternatief een kindermaaltijd, voor Wendy hebben ze weinig keuze er komt een bord met een ouwe salade en wat creackers, en een broodje (die ik niet kan eten). Uiteindelijk regelt de stewardess dat er uit de 1ste klasse een bordje komt met fruit en kaas. Hetzelfde probleem dient zich voor bij het ontbijt, gelukkig zit daar een banaan bij en dat is voor ons beide genoeg. Om half 12 komen we aan bij de gate in Amsterdam. Vanwege onze plekken precies achter de 1ste klasse staan we zo op de luchthaven. Geen wachttijd bij de paspoortcontrole door onze Previumpas. Dan staan we als eerste bij de bagageband, wachtend op de koffers. Als we die alle drie voorbij zien komen en op de kar hijsen is het tijd om naar de auto te lopen. Die staat al netjes klaar en voor we het weten zitten we weer op de snelweg naar Hengelo. Iets na half 2 komen we aan, het is reuze snel gegaan. Nu kan het aftellen beginnen voor onze city/werktrip naar Toronto.

We willen via deze weg iedereen bedanken voor hun reacties op ons blog. DANK JULLIE WEL!

Dag 19

Iets na 8 uur in de ochtend vertrekken we naar St. Augustine. Het regent vanochtend in Orlando, een uitwerking van een Tropische Storm, Debby, die op de Mexicaanse Golf aan het ontwikkelen is. Zodra we noord-oosten zijn in Florida begint de regen op te houden en neemt de temperatuur aardig toe. Als we in St. Augustine aankomen rijden we de parkeergarage in. Nog geen minuut lopen ziet het er allemaal erg leuk uit. Het is het oudste stadje van Florida, gesticht in 1565 door de spanjaarden. Er staan leuke kleine oude huisjes, inmiddels allemaal commercieel uitgebaat. Er is een fort, uiteraard aan het water. We slenteren rond van het ene straatje naar het andere. We vinden een informatieboekje met kaart en zo vinden we onze weg. Er zijn veel grote gebouwen die een beetje spaans aandoen het is er prachtig. In St. George Street zitten vele kleine bakkerijen, snoepwinkeltjes, restaurantjes en winkels. We zien de chocolade winkel, die ook tours geeft. Daarachter is een klein spaans bakkerijtje. Het ruikt er heerlijk en lopen naar binnen. We kunnen al dit lekkers niet weerstaand en kopen een broodje, koekjes en scone. Al smikkelend lopen we verder. Na ruim een uur lopen krijgen we trek in een bakkie leut. We komen een leuk koffietentje tegen, in de kozijnen zitten geen ramen, het is meer een klein hutje. Voor Edwin moet de thee van een hoge plank gehaald worden met een trap. Als we onze warme drankjes voor ons hebben gaan we buiten even zitten op het terras en genieten van de mensen om ons heen. Iets na 12 uur blijken we alle belangrijke straatjes doorgelopen te zijn en staan we vlak bij de parkeergarage. We zoeken de auto op en besluiten naar de outlet te rijden. Altijd handig als je de weg weet, we rijden er zo naartoe en nemen de achterste, rustige ingang. Het is rustig en we slenteren rond. Als we ook deze straat helemaal hebben afgelopen keren we om en terug naar de auto. Tijd om te eten. We kijken in de Tomtom naar een Outback op de route terug. Kunnen hem zo niet vinden maar we weten dat er 1 is dus nemen de route terug en kijken uit naar een bord. Na een tijdje ziet Wendy een bord maar kan de aanwijzingen niet goed lezen. We nemen de gok en nemen de iets achterliggende afslag en proberen de tomtom nogmaals, en ja hoor binnen 400 meter moet een Outback zijn. We worden de goede kant op gewezen en voor we het weten zitten we aan een tafeltje en hebben we lol voor 10. We smullen weer heerlijk en delen een toetje. Dan gaan we terug naar Orlando, de regen is ons inmiddels weer tegemoet gekomen en wordt steeds heftiger. We zien vele ongevallen langs de kant van de weg en we doen dan ook rustig aan. Iets na half 5 komen we veilig aan bij het hotel, Edwin zet Wendy netjes onder het afdakje van de voordeur af en parkeer de auto. Als we op de kamer zijn en de tv aandoen zien we dat er voor verschillende delen in Florida verschillende weerswaarschuwingen zijn. Tornado, onweer, of overstroming waarschuwingen. Gelukkig geldt het niet voor ons deel maar we zien wel op de beelden dat het erg heftig is aan de westkust bij Tampa. De voorspellingen zijn dat Debby naar het noorden zal schuiven en dat het voor ons geen problemen zal geven. Maar het is natuurlijk wel heel vervelend voor de mensen die het wel raakt
Morgen gaan we aan het einde van de middag op de terugweg naar Schiphol. We vliegen eerst naar Memphis en dan naar Amsterdam. Dinsdagmiddag zullen we hopelijk weer thuis zijn
.we hebben iedereen gemist


Dag 18

We horen om 7 uur onze wekker gaan. Snel wat kleding aan en we kunnen ontbijten. Het ontbijt bij de Hampton Inn heeft kleine aanpassingen, de muffins en bananen zijn er niet meer en de donuts zijn van een klein formaat, maar is nog steeds goed. We roosteren onze broodjes en eten een yoghurtje en dan zijn we er weer helemaal klaar voor. Als we op de kamer komen duiken we nog even ons bed in. Tegen 10 uur komen we weer tot leven en maken we ons klaar voor de dag. Als we bij de auto staan hebben we even geen idee wat we gaan doen, Edwin komt met St. Augustine, dit stond in maart al op het verlanglijstje maar zijn we niet aan toe gekomen. Goed idee maar de tomtom ligt boven en we hebben niet de hele dag want we hebben vanavond een afspraak staan. We besluiten dit voor morgen te laten en vandaag een beetje rond te rijden en ergens te gaan wandelen. Eerst maar eens een Starbucks opzoeken. Als we bij de Outlet aankomen is de Starbucks overvol. Zo belangrijk is de koffie niet dus we gaan een rondje wandelen. Als het 12 uur is geweest gaan we lunche bij de Mac. Alle Mac’s in Orlando zijn verbouwd en opgeknapt en ook deze ziet er weer netjes uit. We rijden nog een extra rondje en dan gaan we terug naar het hotel. We doen ons ouwe mensen slaapje en dan is het half 6. Tijd om ons klaar te maken voor de avond. Om 6 uur kunnen we naar Improv, comedy club. We hebben enkele tijd geleden kaarten gekocht voor Brain Posehn. De show begint om 7:30 maar je plekje in de zaal wordt bepaald, wie het eerst komt krijgt de beste plekken. We drinken een drankje aan de bar en dan kunnen we de zaal in. We worden naar een tafel in het midden van de zaal geleid waar al een stel zit, Brad en Jennifer. We maken kennis met Brad en Jennifer, laten foto’s over en weer zien van onze hond(en) en we hebben een leuk gesprek. Na een tijdje komt ons eten en voor we het weten is het half 8 en begint de show. Het is vanaf het begin tot het einde enorm grappig. Er zijn 3 artiesten, 1 praat de boel eigenlijk een beetje aan elkaar, 1 is de opwarmer en dan hebben we de ster van de show; Brian Posehn. Wij kennen hem van tv en hij heeft een grove en soms ronduit smerige humor, maar vooral hilarish. We genieten enorm en voor we het weten is het 9 uur en moeten we de zaal weer verlaten. We lopen nog een rondje door Pionte, het is erg gezellig en de restaurants zitten vol. Het was weer een geslaagde dag, morgen gaan we 2 uur naar het noorden om wat Florida history te bekijken.

Dag 17

Als we vanochtend terug komen van het ontbijt ploffen we beide achter de laptop. Dan zegt Edwin: “we moeten zo weg” Ik kijk hem aan met een vragend hoofd. Het is al bijna 8 uur en we zouden om 8 uur bij Universal zijn voor de nieuwe attractie. Ik was in de veronderstelling dat het morgen zou zijn en we gaan snel douche en aankleden. Als jaarkaarthouders hebben we een uitnodiging gekregen om de nieuwe attractie Despicable Me uit te proberen en we mogen hiervoor het park voor openingstijd in. Om kwart over 8 zitten we in de auto en iets na half negen lopen we in het park. Snel de attactie in. Hij is grappig maar niet spectaculair. Of zijn we verwend aan het worden? We maken onze ochtend wandeling door het park en nemen een Starbucksje. We zien dat vooral het personeel veel gebruikt maakt van de Starbucks. Grappig
we slenteren verder. Tegen 10 uur zijn we weer bij de auto. We staan naast de uitgang en zitten al snel op de weg richting Festival Bay, nog even een stop bij een Adidas winkel. En dan lopen we Festival Bay in, een Mall die zolang wij komen geen succes is. Er zat altijd een gave overdekte skatebaan van Vans in maar die is inmiddels gesloten. Maar in Festival Bay zit een bioscoop en om 11:15 draait de film Brave 3D, voor het eerst. Als we de kaartjes hebben gekocht lopen we nog even naar BrassPro, we vergapen ons aan de jachtartikelen, de speciale shirts voor de schietsport, de wapenkluizen, de dierengeuren en ander lokmatriaal ect ect. Voor we het weten is er een half uur voorbij en lopen we terug naar de bios. Halen eten en drinken. Edwin besteld een combo en als we het voor ons krijgen schrikken we van het formaat, we hadden beter moeten weten. Het is een maatje L, 2 liter cola en een 5 liter emmer popcorn. We krijgen voor de popcorn een apart bekertje met geel zout. Dat is wel handig zo kunnen we zelf bepalen hoeveel we erop willen. We zoeken de zaal op en er zijn nog plekjes achterin en daar nestelen we ons. De film is erg leuk en ontroerend, een mooie samenwerking van Pixar en Disney. Aan het einde horen we veel gesniffel van tranen en Wendy pinkt ook een traantje weg. Als de film afgelopen is rijden we even terug naar het hotel. Op de kamer zetten we de tv even aan: Jerry Springer is er op. Ja zijn show loopt nog steeds en is nog net zo erg als vroeger. Tegen 3 uur vertrekken we voor een maaltijd. Uno, Chigago bar en grill zijn we deze trip nog niet geweest. We krijgen een leuk plekje vlak bij de bar. Overal hangen grote schermen en er is voetbal op, Duitsland-Griekenland. We volgende de wedstrijd een beetje maar het beeld valt soms even weg. Dan kijken we naar buiten en zien dat het is begonnen met regen. Het wordt even donker erg donker buiten en we horen de donder en bliksem weer goed te keer gaan. Het is de dagelijkse moesson. Als we heerlijk gegeten hebben, Edwin’s patat was wel koud maar als hij klaagt heeft ie al snel verse warme voor zijn neus, moeten we toch echt door de regen heen lopen. Er ligt op het voetpad een plas waar je met je kaplaarzen nog in verdrinkt, dus we gaan maar even op het iets hoger gelegen gras. Edwin’s bril is flink nat maar we zijn zo in het hotel. We kijken daar de voetbalwedstrijd uit en buiten word het langzaam aan weer rustig. Dan wordt het voor ons tijd om richting het centrum van Orlando te rijden. Er staat voor vanavond een amerikaanse football wedstrijd op het programma. Hiervoor vertrekken we om half 6 naar de Amway Center. Het Amway Center is ons wel bekend omdat de basketball wedstrijden van de Orlando Magics er ook altijd gehouden worden. We parkeren in de Geico garage, vanuit deze garage is een brug die rechtstreeks het stadion inloopt. Het regent en het is daarom dus prettig overdekt te kunnen lopen. Als we bij de brug aankomen horen we dat we pas om 7 uur binnen mogen. We besluiten dan toch maar even rond het stadion te lopen. Buiten zien we dat er een stuk minder druk is dan bij een basketbal wedstrijd. Na zo’n 20 minuten te hebben rond gelopen in een lichte regenbui lopen we terug naar de brug. Als we boven komen staat er inmiddels een rij en we sluiten aan. Na een kwartier gaan de deuren open en na een tassen controle kunnen we verder naar de kaartcontrole. Het loopt allemaal erg gesmeerd en we gaan op zoek naar onze stoelen. Het blijken leuke plekken te zijn, precies achter de netten en er is maar 1 rij voor ons. De teams zijn al aan het warm lopen en we genieten van het uitzicht. Er begint een rockband te spelen en het wordt steeds gezelliger. Om kwart voor 8 wordt het tijd voor het volkslied, zoals bij elke wedstrijd. We staan netjes op en de zanger van de band zingt het lied. Dan wordt het tijd voor het voorstellen van het team. Eerst de tegenstander, dit gaat heel basis. De omroeper roept hier zijn de New Orleans Voodoo’s en het team komt op. Hier en daar wordt boeeee geroepen en dat is het. Maar dan wordt de zaal donker, de cheerleaders beginnen met een dans en lopen het veld op. Bij een toegangspoort gaan er lampjes branden en de muziek dendert door het stadion, dan komen er grote vlammen uit de poort en horen we enorme knallen. De mascote komt op en dan komt het team er achteraan en rennen naar de andere kant van het veld. Hierna wordt elke speler opnieuw opgeroepen en voorgesteld aan het publiek. Het is een heel spectakel. Als iedereen aan de beurt is geweest wordt het tijd om alles klaar te maken voor het spel. De lichten gaan weer aan en het gaat van start. Het publiek loopt heen en weer, haalt eten/drinken, komt later binnen. Het is een drukte van belang. De Predators maken de eerste punten maar dan slaan de Voodoo’s snel terug en lopen ze uit. Als een van de spelers tegen de zijkant van het veld botst met de bal, grijp een toeschouwer naar de bal en grijpt hem uit zijn handen. We zijn enorm verbaasd, we komen er achter dat als de bal buiten het veld is, degene hem mag houden die hem vangt. Maar in dit geval trok de toeschouwer hem gewoon weg, als hij het een tweede keer probeer schieten de scheidsrechters te hulp en krijgt de man een standje. Het spel gaat ons soms iets te langzaam maar het is indrukwekkend om te zien, de fans, de knallen die de spelers opvangen, de scheidsrechters die via camera beelden hun oordeel meteen bekijken, de beleving, in de pauze’s en time outs is er altijd wat te doen. We hebben een heerlijke avond. Tegen half 10 is de pauze, het spel bestaat uit 4 delen, elke deel duurt 15 minuten effectieve tijd en na het 2de kwart is er een langere pauze. We zijn aan het einde van het 2de kwart, ander half uur verder, en zijn moe. We besluiten terug te gaan naar het hotel. Het was wederom een dag met vele indrukken en we hebben genoten!