De volgende reis

Natuurlijk hebben we de volgende reis alweer geboekt. Voorlopig zijn het twee reizen naar de VS, in beide gevallen is het een combinatiereis met een congres en vakantie.

De eerste reis start in Dusseldorf waar we een rechtstreekse vlucht naar Atlanta pakken. Twee dagen later worden we voor een congres (Himms) in New Orleans verwacht. Na het congres zullen we ongeveer een week vakantie houden. We zullen dan van New Orleans naar Orlando reizen om dan weer via Atlanta terug te reizen naar Dusseldorf. Daarna is het een uur en 15 minuten reisen naar huis.

De tweede geplande reis start in Antwerpen waar we de trein naar Schiphol nemen, dat scheelt behoorlijk veel geld. Vanaf Schphol hebben we een rechtstreeks vlucht naar Houston. De eerste twee weken hebben we vakantie en zullen we onder andere texas en omgeving verkennen. Het programma wordt nog uitgewerkt. De derde week zal ik op het WPC congres zijn in Houston. Daarna is het weer met het vliegtuig van Housten terug naar Amsterdam.

Binnenkort meer details over de reizen

15 juli 2012

14 juli 2012

13 juli 2012

Om half 7 zijn we de eerste aan het ontbijt. We krijgen een plekje naast het buffet en al snel komt Niek ook bij ons zitten. Tegen 7 uur zijn we klaar lopen terug om de spullen te pakken en een kwartier later zitten we in de auto. Het is nog redelijk rustig op straat maar op de snelweg is het wel drukker. Iets na half negen komen we aan bij de Niagara Falls. Het is nog net zo mooi als ik me kan herinneren van 15 jaar geleden. De boulevard is een prachtig aangelegd park met bij de parkeerplaats kunnen we vooraan parkeren. We lopen iets bergafwaards naar de Maid of the Mist boottour. We kunnen direct doorlopen en alleen voor de lift staat een kleine rij maar dat stelt niet veel voor. Dan lopen we nog een klein beetje naar beneden krijgen de bekende blauwe poncho’s in ons handen gedrukt en doen ze al lopend aan. We staan redelijk vooraan in de rij voor de 3^de boot van de dag. Als we erop mogen lopen we direct naar voren en pakken een mooi plekje. We hebben al goed zicht op de Amerikaanse waterval en de Canadeese hoefvormige waterval. De laatste is het meest spektaculair. Als we gaan varen gaan we eerst langs de Amerikaanse en dan varen we langzaam richting de Canadeese, het is een enorm geweld en lawaai. Het lijkt alsof we in een heftige regenbui staan en de boot is in volle kracht maar staat stil. Wat een watergeweld!!!! Ondanks de poncho’s voelen we onze kleding nat worden en proberen we camera’s goed te beschermen. Als we van de boot gaan doet Nieks camera het niet meer. Das flink balen en we hopen maar dat het de batterij is die het opgeeft. Als we met de lift weer ophoog gaan komen we uiteraard uit in de giftshop. We slenteren naar buiten en dan gaan we richting de Starbucks. Een kop koffie zijn we wel aan toe. Dan lopen we terug naar de auto. De boulevard is al flink druk en we zijn blij dat we zo vroeg zijn gekomen. Iets na 11 uur staan we weer bij de auto en we besluiten naar een dichtstbijzijnde outlet mall te gaan en dat we daar vast ook wel iets kunnen eten. De mall is 15 minuten rijden. Het is een kleine mall van 40 winkels en we kijken bij een paar maar alles is hier duurder dan in de VS. Er blijkt alleen een burgerking te zijn en daar eten we dan ook maar. Dan lopen langzaam terug naar de auto. De temperatuur is al flink toegenomen zo rond de 30 graden. We rijden terug naar Toronto. Iets na 2 uur rijden we de parkeergarage weer in. Even tijd voor onszelf. Als het iets na 3 uur is lopen Edwin en ik nog even de stad in. Het is inmiddels goed heet. We lopen door Chinatown en Kengstington Market. Er staat een politieauto midden op de weg en een personen auto erachter. We zien een zwerver op de weg liggen en zijn hoofd is flink bebloed. De politieagent helpt hem en we horen de ambulance sirene in de verte steeds dichtbij komen. We lopen snel verder, geen zin in ramptouristje. Bleu Banana schijnt een leuke winkel te zijn en die lopen we dan ook even in. Het is lekker cool dankzij de airco. Het is een kadootjes winkel met heel veel van alles en nog wat. Erg leuk maar het is voor ons kijken, kijken, kijken en niks kopen. Na ruim een uur slenteren zijn we vlak bij het hotel en als we bij het stoplicht staan te wachten horen we achter ons: “ kijk nederlands” hahaha Niek. Hij is naar een winkel geweest voor zijn camera en gelukkig had ie alleen een nieuwe batterij nodig. We lopen met zijn 3tjes nog even naar een supermarkt voor drinken en snaaien op de kamer. Dan spreken we om 6 uur af in de lobby om daarna nog even samen te gaan eten. Edwin weet een leuk tentje, als we ernaartoe lopen blijken we verkeerd te lopen en weet Edwin het even niet meer te vinden. Maar even later lopen we er toch langs. Het blijkt er erg druk te zijn ivm de baseball wedstrijd die vlakbij gehouden wordt. We lopen verder dan maar Black Bull . Buiten staat een uitsmijter met een enorme stierennek om iedereen een plekje te geven op het terras. Wij besluiten binnen te gaan zitten zodat we niet hoeven te wachten. Het eten is uiteraard fastfood maar het smaakt harstikke goed. Tegen 9 uur zijn we terug op de kamer, het was een gezellig dag!!!

12 juli 2012

Vanmorgen moeten de heren naar de Nederlandse delegatie van Microsoft. Ik wandel een stuk met ze mee en als ik vlak bij Eaton ben nemen we afscheid. Ik loop Eaton in, alle winkels zijn nog dicht want het is voor 10 uur. Ik loop de verschillende niveau over en dan loop ik weer naar buiten. Terug naar het hotel. Als ik op de kamer kom is het 10 uur en alles is alweer schoongemaakt. Ik kruip even achter de laptop en kijk wat tv. Tegen 12 uur komt Edwin binnen wandelen. We gaan naar de CN Tower. Hier kijken we de hele week al tegen aan en je “moet” er in zijn geweest. We lopen met zijn vieren er naartoe. Als we de kaarten kopen horen we dat er een wachttijd is van een half uur. Dat valt nog mee en we lopen naar binnen. Als we door een rare cabine voor controle zijn gelopen, de cabine lijkt een soort bodyscan maar blaast lucht, kunnen we in de wachtrij aansluiten. Het gaat heel langzaam en we komen er al snel achter dat het langer zal duren dan een half uur. Uiteindelijk staan we na ruim een uur voor de lift die ons naar boven zal brengen. De lift gaat 22 km/u en is in bijna 1 minuut boven. We hebben een prachtig overzicht over de stad, zo ruim 300 meter boven de grond. We maken allemaal fotos en nemen een ijsje. Want het lange wachten heeft ons wel trek gegeven zo rond lunchtijd. Dan merk ik dat ik mijn zonnebril kwijt ben, waar ik enorm gek mee ben. Ik loop alle plekken af waar ik foto’s heb gemaakt maar kan hem niet meer vinden. Vraag bij het eettentje of er misschien een bril is afgegeven, maar helaas. Dan ziet Edwin nog een paar dames van een fotokraampje en zegt: “misschien weten hun iets?” ik vraag de dames of er misschien een zonnebril is afgegeven en de dame vraagt, wat voor een zonnebril. Dus ik zeg :”Rayban, brown” en ze begint te lachen en ik ze pakt mijn bril onder de toonbank vandaan. Een andere dame had hem gevonden en had een vermoeden dat het een dure bril moest zijn. Ik vraag of ze de dame nog zien zodat ik kan bedanken maar helaas we zien haar niet meer. Ik ben wel enorm opgelucht want was zo blij met deze bril. We gaan de trap af een etage lager hier is een buiten uitkijkdek en een glazenvloer. De glazenvloer valt wat tegen, had verwacht dat die grote zou zijn. Buiten is alles goed afgeschermd met een gaas dus foto’s maken is lastig. Als we alles gezien hebben gaan we in de rij staan voor de lift naar beneden. Gelukkig is de rij niet zo lang en voor we het weten staan we in de giftshop. We zoeken de uitgang en dan lopen we naar buiten en gaan richting het hotel. Onderweg komen we een Subway tegen en we bestellen een lunch. We gaan terug naar de kamer en nemen even onze rust. Om 6:45 gaat Edwin naar beneden voor het eindfeest van Microsoft. Ik blijf lekker amerikaanse tv kijken…morgen vertrekken we vroeg naar de Niagara Falls…

11 juli 2012

10 juli 2012

We zijn vanmorgen vroeg uit de veren. Ontbijten weer heerlijk uitgebreid en rond half negen lopen we met zijn 4en richting het Metro Toronto Converentie Centre. Deze enorme arena is 8 verdiepingen ondergronds gebouwd. Zoals vele gebouwen hier in Toronto. Als we bij het eind punt van de heren zijn nemen we afscheid en loop ik iets verder de straat in. Bij Starbucks is een startpunt van de hop on hop off. Ik moet heel even wachten maar om 9 uur vertrekken we. Ik ben de enige in de bus samen met de gids, Brandon. Brandon is net afgestudeerde psycholoog, gisteren zijn diploma gekregen. Zijn ouders zijn geschiedenis leraren waardoor hij heel veel weet over oa Toronto. Omdat er verder geen andere aan boord zijn komt ie bij me zitten en hebben we een gezellig en onderhoudend gesprek. Hij kan me zo veel meer vertellen dan tijdens de gewone drukke ritten. Zo hebben we het over de recessie, heeft Canada namelijk geen last van. En verteld ie andere verhalen over de plekken die we tegenkomen onderweg. Zo is er een brouwerij die is opgezet door 3 mannen die bij een andere brouwerij waren ontslagen. Toen ze zelf wilde beginnen wilde ze hun bedrijf : “de 3 ontslagen jongens” (even vrij vertaald) noemen. Dit bleek later toch niet zo’n goed idee maar als op de flesjes kijkt is er nog steeds een merkje met 3FG (3 fired guys). De brouwerij heet nu Steam Whistle Brewring, gevestigd in een oud trein rangeerstation. Tevens rijden we een andere route ivm de verkeersdrukte. Als we de hele route hebben gehad en er inmiddels meerdere mensen zijn opgestapt, stap ik om half 12 uit bij de boottour. We varen rond de eilandjes bij Toronto en gaan vlak langs het vliegveld. Het geeft een geweldig uitzicht op de skyline van Toronto. De tour is een kleine 45 minuten en is heerlijk relaxed. Kwart voor 1 sta ik weer aan wal en loop terug naar het hotel. Nog geen 10 minuten later loop ik de kamer in en Edwin blijkt er ook even te zijn in zijn pauze. We praten even bij en dan is het tijd voor zijn volgende sessies. Ik blijf op de kamer, gooi wat foto’s op internet en chat met het thuisfront daarna doe een schoonheidsslaapjeJ. Tegen 5 uur gaat de deur van de kamer open en komt Edwin weer gezellig binnen wandelen. Tegen 7 uur lopen we naar buiten om samen even te eten. Brandon de tourguide heeft me naar een tentje verwezen vlak bij ons hotel, Grindhouse. We besluiten die te pakken. Er is niks te doen maar we stappen toch naar binnen. Edwin besteld een lokaal biertje, Amsterdam Beer. De kaart is klein voornamelijk burgers. Als ons eten wordt geserveerd ziet het er perfect uit. De burger van Edwin smaakt prima en ook mijn salade en sweet patato fries zijn super lekker. Tevreden met deze lokale keuze lopen we weer naar buiten. De brouwerij van het Amsterdam beer moet vlak bij zijn en we willen naar links lopen om een kijkje te nemen. Helaas worden we lastig gevallen door een zwerver, die je hier toch ook wel veel ziet. En de man is erg opdringerig en blijft achter ons aan lopen en tegen ons praten. We keren snel om en steken de straat over. We vinden de brouwerij niet en lopen terug naar het hotel. Alles is makkelijk te vinden omdat ze, net als in de VS, de straten in blokken bouwen. Je loopt dus vierkantjes. Het wordt tijd dat Edwin naar het Nederlandse avond programma gaat en we halen zijn pas op en dan loop ik een stuk met hem mee. Het is op de kruising van Bay en Queen en makkelijk gevonden. We nemen afscheid en dan loop ik nog even Eaton Centre in. Niet om te shoppen maar wel om de grote van dit winkelcentrum te bewonderen. Ik ga naar de laagste winkel verdieping en die ligt ondergronds, de foodcourt is nog een verdieping lager. Ik loop flink door en aan het einde ga ik met de roltrap naar boven. Nu moet ik 2 roltrappen nemen om weer op straat niveau te komen. Loop weer lekker naar buiten. Ik sta op Youngstreet, de langste straat van Canada. Loop weer terug richting het hotel. Op elk kruispunt met stoplichten laat ik mijn route bepalen door het op dat moment groene licht. Ik loop dus met een zigzag terug. Als ik aankom wordt het buiten al donker en dus precies op tijd in het hotel. Ik kruip achter de computer en schud dit verhaaltje weer uit mijn mouw en dan wordt het tijd om de tv aan te zetten….

9 juli 2012

Kwart over 7 gaan we met de lift naar de onbijtzaal. Edwin kiest voor het buffet en ik besteld alla cart waffels. Het ziet er voor beide heerlijk uit. Tegen half 8 schuiven ook Niek en Jan Willem aan. Dan wordt het tijd om te vertrekken. Half negen lopen we allemaal het hotel uit. De heren vertrekken voor de Keynotes naar het converentie centrum en ik gaat een stuk wandelen met de camera om haar nek. Rond half 10 ben ik nog even op de kamer om online op de kaart te kijken waar de bus van Hop on Hop off moet stoppen. Als ik een oversteek neem zie ik opeens in mijn ooghoek de bus aan het einde van de straat. Ik keer om en loop terug naar de stoep en wacht geduldig. Als de bus in zicht komt hou ik hem aan. Ik betaal netjes mijn kaartje. Hij is voor 3 dagen geldig en je kan ook een boottochtje maken. Dan loop ik naar boven om op het open dek te zitten. Het is heerlijk weer en ik luister naar Clair die veel verteld over de stad. We stoppen regelmatig maar alleen als er mensen op of van de bus willen. Op 2 plekken stoppen we iets langer zodat je even tijd hebt om drinken of eten te halen. Na ruim 2 uur heb ik het hele rondje gezien en besluit nog een stukje mee te rijden en bij stop 22 the Distillery Distric te stoppen. Vroeger was dit het grootste distillery gebied maar inmiddels zitten er in de gebouwen allemaal leuke kleine winkeltjes, restaurantjes en galleries. Er mogen hier geen grote ketens als een Starbucks of McDonald zich vestigen. Het zijn allemaal zelfstandige ondernemers met hun eigen concept. Ik besluit te pauzeren bij Balzac, een koffiehuisje. Neem een Magic bar en een lekkere kop koffie. De barvista is goed geschoold want hij maakt van het melk een kunstig blaadje in mijn koffie. Daar wordt een mens toch vrolijk van! Na nog een paar leuke winkels ingelopen te zijn loop ik terug naar de bushalte. Niet veel later komt ie aanrijden. Ik klim weer naar boven en voel inmiddels de zon behoorlijk branden. Ik rij het rondje weer mee en als we na een uur bij punt 13 zijn is het mijn stop. Even lekker naar de hotelkamer. Ga even internet op en hem contact met het thuisfront. Neem mijn rust en dan komt Edwin terug. Hij laat me zien dat de opening van de Converentie verzorgt werd door Cirque du Solei. Half 8 hebben we in de lobby afgesproken en als we er alle vier zijn lopen we richting het converentie centrum. De grote groepen van Microsoft zijn inmiddels verdwenen maar we hebben er tegenover een Lone Star gezien. Daar gaan we eten. Het smaakt ons allemaal goed en na het eten lopen we terug. Tijd voor rust morgen hebben de heren een lange dag voor de boeg!