Om 5:30 gaat de wekker, tijd om op te staan. We doen onze ochtenroutine en dan is het tijd om te vertrekken. Het is ongeveer anderhalf uur rijden naar Crystel Rivers. We hebben een afspraak met Captian Broderick. Enkele dagen geleden heeft hij ons nog een email ter herinnering gezonden dus we gaan er vanuit dat alles goed geregeld is. De rit loopt erg voorspoedig en we komen iets over 8 aan bij Pete’s pier in Crystal Rivers. We wachten even en stappen dan uit de auto, pakken onze spullen en lopen de loopplank naar de boten op. Dan horen we iemand roepen: “ Edwin”. Het blijkt de sympathieke Captian te zijn. We stellen ons nog even voor en we krijgen een parkeerkaartje van hem voor de auto. Dan lopen we richting zijn boot. Het is een hele grappige boot, een soort mini woonboot. We stappen in en Captian legt ons het een en ander uit. We krijgen wetsuits aan het dan varen we de rivier op. Het is al een drukte van belang. Er zijn een aantal grotere boten met groepen van 8 tot 20 mensen en ook zij zijn op zoek naar de manatees. Het zomerseizoen is de slechte tijd om met de manatees te zwemmen omdat er dan maar 10 tot 20 zijn in het hele gebied. In de winterperiode, nov-april, zijn er zo rond de 400. We zien er 1 maar daar mag je niet bij zwemmen, hij heeft een zender die boven het water drijft en omdat deze al veel stress heeft meegemaakt moet ie met rust gelaten worden. We varen wat rond en kijken over het water opzoek naar een snuitje die even boven water komt of een golfje in het water van zijn staart. Het is een hele zoektocht en als er 1 gevonden is zijn de groepen er snel bij om hem of haar snel te omsingelen. Broderick vaart maar even naar de springs om ons te laten snorkelen, het blijkt een goede oefening voor ons beide. We zien grote en kleine vissen en het water is aangenaam. Als we weer aan boord zijn varen we verder op zoek naar die ene manatee. Broderick baalt een beetje maar wij weten dat het momenteel niet de beste tijd is. Dan varen we nog een keer langs die ene met zijn zender en ziet Broderick dat het er 2 zijn. Nummer 2 mogen we wel bij in de buurt komen dus we worden te water gelaten en zwemmen/drijven voorzichtig die kant op. Het water is troebel omdat er voor ons ook al een groep is geweest. Maar na wat aanwijzingen vinden komen we beide nr 2 tegen en kunnen we beide hem heel voorzichtig aanraken, Edwin 1 keer en Wendy 2 maal. Dan duikt ie weer onder en zwemmen we terug naar de boot. Op zoek naar de volgende…we zoeken alle hoekjes af en Broderick overlegt regelmatig met andere Captain. Het is heerlijk vertoeven zo op het water. We zien in een hoekje iemand snorkelen en de dame van het huis staat toe te kijken. Het vermoeden is dus snel gemaakt dat er een manatee moet zijn, we worden weer te water gelaten maar kunnen niks vinden. Snel weer terug naar de boot en de zoektocht gaat verder. We zien wel steeds de grote groepen de manatees omsingelen en vinden dat we een goede keuze hebben gemaakt om voor deze prive tour te kiezen. Heerlijk zo met zijn 3en. Dan zien we een groep uit het water gaan en komt er plotseling een manatee vlak langs onze boot. We bewonderen hem even vanaf de boot en dan gaat Edwin te water, hij komt dichtbij hem in de buurt. Wat zijn ze toch groot en goedaardige dieren. Dan zit onze 3 uur erop en varen we terug naar de pier. Het was een geweldige ervaring en we willen in maart (als we weer terug zijn) dit zeker herhalen! Broderick is een leuke sympatieke man en we hopen dat hij dan nog steeds zijn bedrijfje heeft en we weer met hem kunnen varen!!!! We lunchen bij de Burger King waar we trouwens iets nieuws zien, een nieuw ijsje, softijs met bacon. Dan komt Wendy tot het besef dat we geen foto’s hebben gemaakt, terwijl we nog wel een onderwatercamera hadden gekocht, stom! Maar we hebben beide genoten en de foto’s komen in maart wel.