Maandagochtend 8 uur hebben de heren afgesproken om gezamenlijk naar de TechEd te vertrekken. Ik (Wendy) ben dan al onderweg naar Ocala. Eindelijk paardrijden. Mijn tomtom kan de GPS niet vinden dus na zo’n 20 minuten rijden doe ik hem maar eens even uit en neem een kleine maar broodnodige pauze. Als ik terug in de auto ben wil ik de Tomtom weer aan doen, maar hij doet helemaal niks!! Wat ik ook probeer hij houd zich stil. Gelukkig weet ik wel de weg en rij zonder verdere problemen naar de Florida Horse Park. Ik ben iets te vroeg en de paarden worden net uitgeladen. Ik pak mijn spullen en ga rustig zitten en wacht tot de dame die druk is, klaar is. Ze vraagt of ik voor de 10 uur rit kom: “Ja, de 4 uur ride” Ze haalt haar wenkbrauwen op en vraagt of ik met iemand anders rij, want ze heeft maar voor 2 groepen van 2 paarden bij zich. Ze begint te bellen met haar “baas”. En krijgt te horen dat ze niks weten van een reservering voor een 4 uur rit die dag. Weten zowiezo niks van mijn reservering?? De moed zakt in mijn schoenen. Ik vindt het erg vreemd want Edwin heeft wel degelijk gebeld en het was geen “gewoon” gesprek. Tja er is dus geen paard voor mij beschikbaar en ook geen begeleiding. Ze kunnen me wel een rit aanbieden om 2 uur s’middags, maar dat is voor mij geen optie want dan moet ik bijna 5 uur wachten. De volgende dag kan ook maar alleen s’middags. Ik wil er over na denken want vindt dat eigenlijk ook geen optie…midden op de dag is het 35 graden en kan je alleen een korte rit maken. Ik loop teleurgesteld terug naar mijn auto en zet weer koers richting Orlando. Omdat mijn Tomtom het niet doet kan ik ook geen tackshops bezoeken want die vindt ik natuurlijk nooit…ik bel Edwin om hem te laten weten dat ik weer op tijd terug ben en zo kan ik ook even mijn teleurstelling kwijt. Als ik na een kleine ander half uur weer terug ben in Orlando rij ik naar de Target. Shop een beetje en haal mezelf een verdiende kop koffie bij de Starbucks. Dan gaat mijn telefoon, Edwin. Hij is inmiddels ook klaar en of ik hem wil ophalen bij de Mac. Een 20 minuten later sta ik voor zijn neus en kunnen we terug naar het hotel. Als we aankomen horen we een hels kabaal en staat er een mooie rode brandweerauto voor de deur. Er blijken kinderen “per ongeluk” aan de brandalarm te hebben gezeten en dus een hoop gedoe voor niks. Om 7 uur hebben we met de rest afgesproken om te gaan eten. We rijden naar Ale Miller house en dineren op zijn Iers??? De namen van het bier hebben bijzondere namen, dead man, magic head ect. Het eten smaakt goed en als iedereen zijn buik weer rond heeft rijden we terug naar het hotel. Tijd om de ogen te sluiten, de mannen starten morgen om half 8….