Als we het vliegtuig instappen blijkt dat Edwin heerlijke plekken heeft geregeld. Rij 16 geen mensen voor ons en daardoor een zee van beenruimte. We pakken beide onze noise canceling hoofdtelefoons en Ipad en laten de 9 uur durende vlucht gebeuren. Het vliegtuig zit niet helemaal vol en er zijn er weinig kinderen aan boord. We hebben beide een special maaltijd aangevraagd, Wendy asian vegetarisch en Edwin diabeten menu. Als de maaltijden geserveerd worden hebben we tegelijk te eten en smaakt het, voor vliegtuigeten, goed.

We komen een uur eerder in Memphis aan dan gepland, we hadden wind mee. Als we bij de security aankomen zien we dat er een aparte rij is voor de Global Entery, de rij die ook bedoeld is voor Crew. Er staat 1 iemand voor ons en we zijn dan ook snel aan de beurt. Geen lastige vragen meer, wel vingerafdrukken en controle van het paspoort. Voor we het weten staan we aan de bagageband te wachten op onze koffers. Als we die hebben lopen we langs de douane en geven ons douaneformulier af en lopen rechtdoor de deuren door. Hier geven we onze koffers weer af en lopen in de volgende rij voor de Xray controle van de handbagage en onszelf. Als we hier door zijn kunnen we de trap weer op naar de gates. We hebben genoeg tijd en lopen naar de foodcourt. Wendy haalt haar eerste kopje Starbucks en yoghurt. Edwin doet zelf zijn bestelling op een scherm (komt dus geen kassadame meer aan te pas)van Back Yard, kip en patat. Na het eten lopen we een rondje langs de winkeltjes en dan gaan we richting de gate B34. Memphis is een kleine overzichtelijke luchthaven en we vinden het een prettige ervaring. We gaan op tijd aan boord en ook dit vliegtuig zit niet vol, wel zitten we iets verder achterin, rij 23 maar de beenruimte is nog voldoende. De vlucht duurt 1:34 en als we in de lucht zijn zien we veel onweer, een prachtig gezicht! Tijdens het dalen vallen we beide even in slaap en dan zijn we in Orlando. Nog even in het treintje naar het hoofdgebouw en dan onze koffers ophalen bij bagage claim B. De lift naar beneden voor de huurauto. Bij Dollar hebben we niemand voor ons en worden we vriendelijk geholpen door Darren. Als alles geregeld is lopen we naar de parkeergarage aan de overkant van de straat. Onze auto staat al klaar en voor we het weten zijn we op de snelweg, 528 richting Seaworld. Nog 1 stop bij de 7Eleven voor drinken en ontbijt en dan zijn we in ons vertrouwde Floridays. We hebben er weer bijna 24 uur opzitten en ploffen moe maar voldaan op bed.